Swappend naar Oostenrijk met de Nio ET5: zo gaat dat

Je accu niet opladen, maar in een paar minuten vervangen door een vol opgeladen exemplaar. Dat klinkt heel aantrekkelijk, maar is het dat in de praktijk ook? We namen de proef op de som en vertrokken met een Nio ET5 naar Oostenrijk. 

De meeste reizen met een elektrische auto hoef je eigenlijk al niet meer te plannen, want in landen als Frankrijk en Duitsland vind je voldoende laadpalen zodat je niet gebonden bent aan één specifieke locatie onderweg. Wie vanaf Nederland noordelijker gaat, heeft het nog makkelijker. Maar in het geval van batterijwisselstations zit 't wat anders, want die staan lang niet overal. Nio heeft in Nederland momenteel 9 locaties, in Duitsland ook. 

Vier stations op de route
Die stations zijn natuurlijk niet lukraak geplaatst. Speciaal voor wintersporters vanuit Nederland vind je veel stations in West- en Zuid-Duitsland. Terwijl wij onze route naar het Zillertal plannen, zien we op het eerste oog dat we minstens vier (!) stations passeren. Kun je de reis zónder 'traditioneel' opladen maken?

Niet helemaal, want een van die stations (Waldaubersheim) ligt net niet op de snelste route richting het Zuiden, waardoor je zou moeten omrijden om tijdens de reis alleen maar te 'swappen'. Dat laat al direct een van de minpunten van deze stations zien: omdat er in vergelijking met snelladers véél minder mogelijkheden zijn, moet je geluk hebben dat ze precies op je route vallen. Wie naar bijvoorbeeld Zwitersland of West-Oostenrijk op vakantie gaat, zal minder stations op de route tegenkomen. 
Openingstijden
Goed, terug naar onze situatie, waarin we dus drie stations langs de snelste route passeren. Het eerste probleem begint echter als we 's ochtends vroeg (05:00 uur) instappen en de navigatie naar Oostenrijk starten: de wisselstations zijn nog gesloten. Omdat Nio nog geen 24 uurs-hulpservice kan bieden, zijn de wisselstations alleen gedurende de dag (en meestal vanaf 09:00 uur) geopend. De navigatie houdt op het moment van de routeberekening bovendien geen rekening met het feit dat je op een veel later moment bij een wisselstation aankomt, en deze dan dus wél geopend is. Wie buiten de openingstijden van de stations naar een bestemming navigeert, krijgt op dit moment daarom ook nooit de suggestie om van zo'n station gebruik te maken. Een softwaredingetje dat makkelijk opgelost kan worden, maar toch.

Praktisch komt het er tijdens onze heenreis op neer dat we niet gebruik kunnen maken van het wisselstation op het laadplein bij Kreuz Hilden in het Ruhrgebied. Daar arriveren we rond de klok van half acht in de ochtend, en dus zijn we genoodzaakt om te snelladen. In dit geval bij Tesla, omdat je bij die laders voor het laagste tarief laadt. Gelukkig is de laadcurve van de Nio ET5 (in ons geval de 75 kWh-versie) op orde, waardoor de batterij na 25 minuten van 10 naar 80 procent is opgeladen.

Verbruik van de Nio ET5 in de winter
Het verbruik van de Nio ET5 (met winterbanden en relatief zware bepakking) schommelt bij temperaturen rond het vriespunt en snelheden van 110-120 km/h rond de 23 tot 25 kWh per 100 kilometer. Dat correspondeert met een werkelijke actieradius van zo'n 300 kilometer. En omdat we tot 80 procent volladen, betekent dat daar 240 kilometer van over blijft. We durven het immers wel aan om de accu onderweg écht leeg te rijden. Daarom besluiten we het tempo wat op te schroeven, waarmee het verbruik ook stijgt.

Laden bij Ionity
Daardoor zijn we genoodzaakt om nog twee laadstops te maken, deze keren bij E-on en Ionity. De ET5 heeft opnieuw twee keer net geen halfuur nodig om vol te geraken, waarna we ons opmaken voor de laatste stop van de dag. Tussen Stuttgart en München zullen we twee wisselstations passeren, waarvan de eerste momenteel niet in gebruik is. Onze eerste en enige wissel op weg naar Oostenrijk vindt daarom plaats bij Zusmarhausen.

Het swappen zelf is een geweldige aangelegenheid. Wie in een Nio navigeert naar zo'n station, reserveert direct een batterij. Het wisselstation houdt bovendien rekening met jouw aankomsttijd en zal rond dat tijdstip niemand anders toelaten om een accu te wisselen. Het betekent dus dat jouw plekje gegarandeerd is, zeker nu het aantal Nio's op de weg nog laag is. En dus komen we aan, parkeren we de auto voor het wisselstation waarna Nio zelf al het werk op zich neemt. Nadat je op het scherm de accuwissel hebt geactiveerd, rijdt de auto zelf het station binnen en wordt de accu onder je auto verwisseld. Dat duurt net geen vijf minuten en verloopt redelijk soepel: de auto wordt iets omhoog getild, waarna je voelt dat een robot de accu losschroeft. De auto schakelt daarbij overigens volledig uit, om daarna wakker te worden met een nagenoeg volle batterij. Nio laadt ze op tot 90%, om een lange levensduur te garanderen.

Snel reizen met de Nio ET5
Interessant zijn onze 'swap-ervaringen' op de terugweg. Omdat we nu wél tijdens openingstijden aankomen bij het eerste wisselstation op de route, vertrekken we daar ook weer met een hogere batterijcapaciteit. We besluiten onze snelheid wat aan te passen, terwijl ook de temperatuur is gestegen (tussen de 5 en 10 graden boven 0) ten opzichte van de heenreis. Het betekent dat we een grotere afstand met een acculading kunnen rijden en dus minder stops nodig hebben in vergelijking met de heenreis. Na de eerste accuwissel net voorbij München kunnen we in één ruk doorrijden naar een Tesla Supercharger nabij Mannheim, waar we - gelukkig - even kunnen lunchen. Tijdens zo'n lunchstop is de meerwaarde van een batterijwissel overigens nihil: in het geval van een snellaadsessie parkeer je de auto, en hang je 'm aan een stekker. Bij een 'swap' moet je in de auto blijven zitten en 'm daarna nog parkeren. De EV-rijder weet dat stoppen laden betekent, waardoor een batterijwissel op zo'n lunchmoment juist méér tijd kost dan een laadsessie. 

Een halfuur later rijden we de Nio ET5 weer naar de snelweg, waar we genoeg stroom hebben om het wisselstation in Hilden te halen. Dat is tevens onze laatste stop, want vanuit daar kunnen we met 90% acculading met gemak doorrijden naar Utrecht. Het betekent dat we op de terugweg, door optimaal gebruik te maken van de wisselstations, op een reis van 960 kilometer maar voor zo'n 45 minuten hebben moeten stoppen om te laden en wisselen. Weet dat we sowieso een halfuur nodig hadden om te lunchen en de benen te strekken, waardoor de effectieve stoptijd eigenlijk maar een kwartier bedroeg. Indrukwekkend, en dat laat zien dat het wisselen van de batterij zeker een meerwaarde heeft op lange reizen. Mits de stations geopend zijn, en het er niet al te druk wordt.